وكيلهاي مختلف

مشاوره حقوقي

كانادا
در كانادا (به جز كبك)، حرفه هاي وكيل با هم تركيب شده اند و بسياري از وكلا خود را با هر دو نام معرفي مي كنند، حتي اگر در هر دو زمينه فعاليت نداشته باشند. در زبان محاوره اي در حرفه حقوقي كانادا، وكلا اغلب خود را «وكيل دادگستري» (يا «وكيل دادگستري»)، يا «وكيل دادگستري» مي نامند، بسته به ماهيت فعاليت وكالتشان، اگرچه برخي ممكن است در عمل هم به عنوان وكيل و هم به عنوان وكيل عمل كنند. با اين حال، «قانون‌خواهان» عموماً تمام وظايف دادخواهي را كه به طور سنتي توسط وكلا و وكلا انجام مي‌شد، انجام مي‌دهند. در مقابل، كساني كه خود را «وكيل» مي‌نامند، عموماً خود را به كارهاي حقوقي محدود مي‌كنند كه شامل تمرين در دادگاه‌ها نمي‌شود (حتي به شيوه‌اي مقدماتي كه توسط وكلا در انگلستان انجام مي‌شود)، اگرچه برخي ممكن است در مقابل قضات اتاق‌ها تمرين كنند. همانطور كه در بسياري از حوزه هاي قضايي ديگر كشورهاي مشترك المنافع مانند استراليا رواج دارد، خواهان هاي كانادايي هنگام حضور در دادگاه هاي «صلاحيت برتر» «لباس» مي شوند، اما بدون كلاه گيس. كليه فارغ التحصيلان حقوق از دانشكده هاي حقوق كانادا و دارندگان گواهينامه هاي صلاحيت NCA (وكلاي آموزش ديده بين المللي يا فارغ التحصيلان ساير دانشكده هاي حقوق در حوزه هاي قضايي عادي خارج از كانادا) از فدراسيون انجمن هاي حقوقي كانادا پس از آن مي توانند به نهاد تنظيم كننده استاني مربوطه درخواست دهند. (انجمن حقوقي) براي پذيرش (در اينجا توجه داشته باشيد كه استان هاي كانادا از نظر فني هر كدام حوزه هاي قضايي متفاوتي در نظر گرفته مي شوند). پيش نيازهاي پذيرش به عنوان عضو در يك انجمن حقوقي شامل تكميل مدرك حقوق كانادا (يا تكميل امتحانات براي به رسميت شناختن مدرك حقوق عمومي خارجي)، يك سال مقاله به عنوان دانشجو تحت نظارت يك وكيل واجد شرايط و قبولي در امتحانات وكالت است. توسط استاني كه دانشجو درخواست مجوز كرده است. پس از تكميل اين الزامات، دانشجوي مقاله پس از بررسي در صورت درخواست آنها و در نظر گرفتن هرگونه موضوع "خوب" كه در آن ارائه شده است، ممكن است "به بار خوانده شود" در يك مراسم فراخوان به دادگاه. سپس متقاضي به عنوان "وكيل دادگستري و وكيل" عضو انجمن حقوقي مي شود.

مشاوره حقوقي

حرفه وكالت در انگلستان و ولز حرفه اي جدا از وكيل است. با اين حال، داشتن صلاحيت وكيل و وكيل به طور همزمان امكان پذير است. ترك وكالت براي واجد شرايط بودن به عنوان وكيل ضروري نيست.

وكلاي دادگستري توسط هيئت استانداردهاي وكلا، كه بخشي از شوراي عمومي وكلا است، تنظيم مي شوند. يك وكيل دادگستري بايد عضو يكي از Inns of Court باشد كه به طور سنتي وكلاي دادگستري را آموزش داده و تنظيم مي‌كند. چهار مسافرخانه دادگاه وجود دارد: انجمن محترم مسافرخانه لينكلن، انجمن محترم مسافرخانه گري، انجمن محترم معبد ميانه و انجمن محترم معبد داخلي. همه در مركز لندن، نزديك دادگاه سلطنتي واقع شده اند. آنها نقش هاي تحصيلي و اجتماعي را ايفا مي كنند و در همه موارد از طريق بورسيه به وكلاي دانشجويي (به شرط شايستگي) كمك مالي مي كنند. اين مسافرخانه ها هستند كه در واقع دانش آموز را در مراسمي شبيه به فارغ التحصيلي به بار مي خوانند. عملكردهاي اجتماعي شامل صرف غذا با ساير اعضا و مهمانان و ميزباني رويدادهاي ديگر است.

فارغ التحصيلان حقوقي كه مايل به كار و شناخته شدن به عنوان وكيل هستند، بايد دوره آموزش حرفه اي وكالت (BPTC – قبلاً دوره حرفه اي وكالت يا BVC) را در يكي از موسسات مجاز توسط شوراي وكلا براي ارائه BPTC بگذرانند. پس از اتمام موفقيت آميز وكلاي دانشجويي BPTC، وكلاي دانشجويي توسط مسافرخانه هاي مربوطه خود به كافه فراخوانده مي شوند و به درجه "وكيل دادگستري" ارتقا مي يابند. با اين حال، قبل از اينكه بتوانند به طور مستقل تمرين كنند، ابتدا بايد 12 ماه شاگردي كنند. شش ماه اول اين دوره صرف سايه دادن به پزشكان ارشد بيشتر مي شود، پس از آن وكلاي دانش آموز ممكن است شروع به انجام برخي كارهاي دادگاه خود كنند. پس از تكميل موفقيت‌آميز اين مرحله، اكثر وكلا به مجموعه‌اي از اتاق‌ها مي‌پيوندند، گروهي از مشاوران كه هزينه‌هاي محل و كارمندان پشتيباني را با يكديگر تقسيم مي‌كنند و در عين حال به‌صورت انفرادي خوداشتغال مي‌شوند.

مشاوره حقوقي

كانادا
در كانادا (به جز كبك)، حرفه هاي وكيل با هم تركيب شده اند، و بسياري از وكلا خود را با هر دو نام معرفي مي كنند، حتي اگر در هر دو زمينه فعاليت نداشته باشند. در زبان محاوره اي در حرفه حقوقي كانادا، وكلا اغلب خود را «وكيل دادگستري» (يا «وكيل دادگستري»)، يا «وكيل دادگستري» مي نامند، بسته به ماهيت فعاليت وكالتشان، اگرچه برخي ممكن است در عمل هم به عنوان وكيل و هم به عنوان وكيل عمل كنند. با اين حال، «قانون‌خواهان» عموماً تمام وظايف دادخواهي را كه به طور سنتي توسط وكلا و وكلا انجام مي‌شد، انجام مي‌دهند. در مقابل، كساني كه خود را «وكيل» مي‌نامند، عموماً خود را به كارهاي حقوقي محدود مي‌كنند كه شامل تمرين در دادگاه‌ها نمي‌شود (حتي به شيوه‌اي مقدماتي كه توسط وكلا در انگلستان انجام مي‌شود)، اگرچه برخي ممكن است در مقابل قضات اتاق‌ها تمرين كنند. همانطور كه در بسياري از حوزه هاي قضايي ديگر مشترك المنافع مانند استراليا رواج دارد، خواهان هاي كانادايي هنگام حضور در دادگاه هاي «صلاحيت برتر» «لباس» مي شوند، اما بدون كلاه گيس. كليه فارغ التحصيلان حقوق از دانشكده هاي حقوق كانادا و دارندگان گواهينامه هاي صلاحيت NCA (وكلاي آموزش ديده بين المللي يا فارغ التحصيلان ساير دانشكده هاي حقوق در حوزه هاي قضايي عادي خارج از كانادا) از فدراسيون انجمن هاي حقوقي كانادا پس از آن مي توانند به نهاد تنظيم كننده استاني مربوطه درخواست دهند. (انجمن حقوقي) براي پذيرش (در اينجا توجه داشته باشيد كه استان هاي كانادا از نظر فني هر كدام حوزه هاي قضايي متفاوتي در نظر گرفته مي شوند). پيش نيازهاي پذيرش به عنوان عضو در يك انجمن حقوقي شامل تكميل مدرك حقوق كانادا (يا تكميل امتحانات براي به رسميت شناختن مدرك حقوق عمومي خارجي)، يك سال مقاله به عنوان دانشجو تحت نظارت يك وكيل واجد شرايط و قبولي در امتحانات وكالت است. توسط استاني كه دانشجو درخواست مجوز داده است. پس از تكميل اين الزامات، دانشجوي مقاله پس از بررسي در صورت درخواست و در نظر گرفتن هرگونه موضوع «خوب» كه در آن ارائه شده است، ممكن است «به بار خوانده شود» در يك مراسم فراخوان به دادگاه. سپس متقاضي به عنوان "وكيل دادگستري و وكيل" عضو انجمن حقوقي مي شود.

وضعيت در كبك به دليل سنت قانون مدني تا حدودي متفاوت است. حرفه وكالت يا وكيل هرگز در كبك مستعمره اي جا نيفتاد، بنابراين وكيل (وكيل مدافع) به طور سنتي يك حرفه ادغام شده، بحث و تدارك پرونده در موارد اختلافي بوده است، در حالي كه نوع ديگر وكيل كبك، دفاتر اسناد رسمي قانون مدني است. دفتر اسناد رسمي)، رسيدگي به امور غيرمنازعي خارج از دادگاه. با اين حال، تعدادي از حوزه هاي حقوق خصوصي غير منازعه در انحصار دفاتر اسناد رسمي نيستند، به طوري كه وكلا اغلب در رسيدگي به محاكمات، پرونده ها، مشاوره يا امور غير محاكمه تخصص دارند. تنها عيب آن اين است كه وكلاي دادگستري نمي توانند اسناد عمومي را تنظيم كنند كه داراي قوت قانوني مشابه اسناد رسمي باشد. اكثر شركت هاي حقوقي بزرگ در كبك طيف كاملي از خدمات حقوقي شركت هاي حقوقي را در استان هاي معمولي ارائه مي دهند. وكلاي متقاضي كبك بايد مدرك ليسانس حقوق مدني را كسب كنند، آزمون وكالت استاني را پشت سر بگذارند و يك دوره كارآموزي قانوني را با موفقيت پشت سر بگذارند تا بتوانند در اين حرفه پذيرفته شوند. وكلا توسط انجمن حقوقي كبك (Barreau du Québec) تنظيم مي شوند.

مشاوره حقوقي

علاوه بر اين، در ساختار قانون اساسي، حكمي براي ارتقاي وكلا به عنوان قضات دادگاه هاي عالي و ديوان عالي كشور وجود دارد. تنها شرط اين است كه وكيل بايد ده سال در دادگاه عالي (/ها) يا در دادگاه عالي حضور داشته باشد تا واجد شرايط باشد. (ماده 217 و 124 قانون اساسي هند به ترتيب براي دادگاه هاي عالي و دادگاه عالي)
پاكستان

سطوح مختلف وكالت در پاكستان وجود دارد:
مدافع

سطح اول وكيل است كه واجد شرايط كار در دادگاه هاي ناحيه يا دادگاه هاي بدوي در استان مربوطه است. مي توان پس از گذراندن مدرك حقوق (LL.B سه ساله)، شاگردي شش ماهه زير نظر يك وكيل ارشد در اتاق خود و پس از آن براي شركت در آزمون پذيرش وكالت، شوراي وكلا استان مربوطه، واجد شرايط وكالت شد. او كه شايستگي وكالت را دارد يا ندارد و محكوم نيست. پس از قبولي در آزمون چندگزينه اي و مصاحبه شوراي وكلاي استان، شوراي وكلا پروانه حضور در محاكم را براي وي صادر مي كند.
دادگاه عالي وكالت
پس از گذراندن دو سال، وكلاي حرفه‌اي مي‌توانند براي گواهينامه/ پروانه وكالت در دادگاه عالي اقدام كنند و پس از مصاحبه، مي‌توانند براي مجوز دادگاه عالي وكالت اقدام كنند.

وكيل ديوان عالي كشور
وكيل دادگاه عالي سطح سوم است. پس از اتمام موفقيت آميز ده سال فعاليت در دادگاه هاي عالي توسط متقاضي، هيئت اعضاي شوراي وكلاي پاكستان و يك قاضي دادگاه عالي پاكستان، درخواست را بررسي مي كنند. (قبل از سال 1985 شرط تكميل موفقيت آميز تمرين پنج ساله در دادگاه هاي عالي پاكستان بود.) بيش از 50 درصد درخواست ها پس از تكميل موفقيت آميز شرايط پذيرفته مي شوند. درخواست ناموفق در يك سال مانع از درخواست مجدد داوطلب در سال قضايي بعدي نمي شود.

بالاترين سطح، دادگاه عالي وكيل دادگستري است. اين عنوان براي پاكستان معادل مشاور ملكه در بريتانيا است. پس از حداقل پانزده سال تمرين، با دعوت يا درخواست به هيئتي از قضات دادگاه عالي به رياست رئيس قاضي پاكستان، مي توان وكيل ارشد دادگاه عالي پاكستان شد. تعداد بسيار كمي درخواست پذيرفته مي شود و حتي دعوت نامه هاي كمتري نيز انجام مي شود. دادستان هاي كل معمولاً توسط دادگاه عالي در زمان قرار ملاقات به دفتر دعوت مي شوند. همچنين برخي از قضات برجسته ديوان عالي كه پس از بازنشستگي انتخاب مي‌كنند در دادگاه عالي فعاليت كنند، جايي كه هنوز واجد شرايط انجام اين كار هستند.

مشاوره حقوقي

وكلاي واجد شرايط در ساير كشورهاي اتحاديه اروپا (اما نه در انگلستان و ولز) ممكن است در صورت حضور با يك وكيل از حقوق محدودي براي حضور در دادگاه‌هاي عالي اسكاتلند برخوردار باشند، و تعداد كمي از وكلا كه به عنوان «وكيل مدافع» شناخته مي‌شوند، داراي حقوق مخاطب هستند، اما براي اهداف عملي، وكلاي دادگستري تقريباً داراي حقوق انحصاري مخاطب در محاكم عالي هستند - ديوان عالي دادگستري (كيفري)، و دادگاه جلسه (مدني). وكلاي دادگستري در حق مخاطب با وكلا در دادگاه هاي كلانتري و دادگستري دادگاه هاي صلح سهيم هستند.

قبلاً چنين بود كه وكلاي مدافع در حين انجام پرونده هاي دادگاه و كارهاي پيش از محاكمه كاملاً از شكايت و غيره مصون بودند، زيرا آنها بايد "بي ترس و مستقل" عمل مي كردند. بازخواني اقدامات مغاير با منافع عمومي تلقي شد. و وكلا ملزم به پذيرش مشتريان هستند، آنها نمي توانند انتخاب كنند. با اين حال، حكم هفت قاضي انگليسي آرتور جي.اس. هال و شركت (يك شركت) عليه سيمونز 2000 (مجلس اعيان) اعلام كرد كه هيچ يك از اين دلايل مصونيت را به اندازه كافي براي حفظ آن توجيه نمي كند. اين امر در اسكاتلند در رايت عليه پاتون فارل (2006) obiter تا آنجا كه به پرونده هاي مدني مربوط مي شود، دنبال شده است.
جزيره من
وكلا تنها وكلايي هستند كه در دادگاه هاي جزيره من از حقوق مخاطب برخوردارند. نقش وكيل مشاوره در مورد همه موضوعات حقوقي است: ممكن است شامل وكالت موكل در دادگاه هاي مدني و جزايي يا مشاوره به موكل در مواردي مانند قانون زناشويي و خانواده، امانت و دارايي، امور نظارتي، معاملات اموال و تجاري و تجاري باشد. قانون كسب و كار. در دادگاه، وكلاي دادگستري، كلاه گيس موي اسب، يقه سفت، نوار و لباس مجلسي را به همان روشي كه وكلاي دادگستري در جاهاي ديگر مي پوشند، مي پوشند.

مشاوره حقوقي

به قول فريتز شولتز، "در قرن چهارم همه چيز در امپراتوري شرقي تغيير كرده بود: وكلاي مدافع اكنون واقعاً وكيل بودند." براي مثال، تا قرن چهارم، وكلا بايد در دادگاه ثبت نام مي‌كردند. پيش از آن، آنها فقط مي‌توانستند در يك زمان به يك دادگاه ملحق شوند، و محدوديت‌هايي وجود داشت (كه بسته به اينكه چه كسي امپراتور بود آمد و شد) در مورد اينكه چه تعداد وكيل مي‌توانستند در يك دادگاه خاص ثبت نام كنند. در دهه 380، وكلاي دادگستري علاوه بر بلاغت، به مطالعه حقوق نيز مي پرداختند (در نتيجه نياز به كلاس جداگانه اي از مشاوران حقوقي كاهش يافت). در سال 460، امپراتور لئو الزامي را تحميل كرد كه طرفداران جديدي كه به دنبال پذيرش بودند، بايد از معلمان خود گواهي ارائه كنند. و در قرن ششم، يك دوره منظم مطالعه حقوقي حدود چهار سال براي پذيرش مورد نياز بود. سقف دستمزد كلوديوس تا دوره بيزانس ادامه داشت، اگرچه در آن زمان 100 ساليدي اندازه گيري مي شد. به طور گسترده اي از طريق تقاضا براي نگهداري و هزينه ها يا معامله مبادله اي زير روزا طفره رفت. دومي باعث خلع سلاح شد.

دفاتر اسناد رسمي (tabeliones) در اواخر امپراتوري روم ظاهر شدند. آنها مانند نوادگان امروزي خود، دفاتر اسناد رسمي قانون مدني، مسئول تنظيم وصيت نامه، نقل و انتقالات و قراردادها بودند. آنها همه جا بودند و بيشتر روستاها يكي داشتند. در زمان روميان، سردفتران به طور گسترده اي نسبت به وكلا و مشاوران هيئت منصفه پست تر تلقي مي شدند.
قرون وسطي

پس از سقوط امپراتوري روم غربي و آغاز قرون وسطي اوليه، حرفه حقوقي اروپاي غربي سقوط كرد. همانطور كه جيمز بروندج توضيح داده است: "[تا سال 1140]، هيچ كس در اروپاي غربي را نمي توان به درستي به عنوان يك وكيل حرفه اي يا يك قانون نويس حرفه اي به معناي امروزي اصطلاح "حرفه اي" توصيف كرد. با اين حال، از سال 1150 به بعد، تعداد كمي از مردان، اما تعداد فزاينده‌اي از مردان، متخصص در قوانين شرعي شدند، اما فقط در پيشبرد اهداف شغلي ديگر، مانند خدمت به كليساي كاتوليك به عنوان كشيش. با اين حال، از سال 1190 تا 1230، يك تغيير اساسي رخ داد كه در آن برخي از مردان شروع به اعمال قانون شرعي به عنوان يك حرفه مادام العمر كردند.

مشاوره حقوقي

برخي از كشورها، به ويژه كشورهاي صنعتي، ترجيح سنتي براي برنامه هاي حقوق تمام وقت دارند، در حالي كه در كشورهاي در حال توسعه، دانشجويان اغلب به صورت تمام وقت يا نيمه وقت كار مي كنند تا شهريه و هزينه هاي برنامه هاي حقوق پاره وقت خود را بپردازند.

دانشكده هاي حقوق در كشورهاي در حال توسعه چندين مشكل مشترك دارند، مانند اتكاي بيش از حد به قضات و وكلاي مجرب كه تدريس را به عنوان يك سرگرمي پاره وقت در نظر مي گيرند (و كمبود همزمان اساتيد حقوق تمام وقت). با اعتبار مشكوك و كتاب هاي درسي كه دو يا سه دهه از وضعيت فعلي قانون عقب مانده است.
كسب حق وكالت
مقاله اصلي: پذيرش در وكالت

برخي از حوزه هاي قضايي به مؤسسات خاصي «امتياز ديپلم» اعطا مي كنند، به طوري كه صرفاً كسب مدرك يا مدرك از آن مؤسسات، صلاحيت اوليه براي وكالت است. مكزيك به هر كسي كه مدرك حقوقي دارد اجازه مي دهد تا وكالت كند. با اين حال، در تعداد زيادي از كشورها، يك دانشجوي حقوق بايد قبل از دريافت مجوز فعاليت، يك آزمون وكالت (يا يك سري از اين امتحانات) را پشت سر بگذارد. در تعداد انگشت شماري از ايالت هاي ايالات متحده، ممكن است شخص با «خواندن قانون» و قبولي در آزمون وكالت، بدون نياز به حضور در دانشكده حقوق، وكيل (به اصطلاح وكيل كشور) شود (اگرچه تعداد كمي از افراد در واقع به اين طريق وكيل مي شوند).

برخي از كشورها به يك كارآموزي رسمي با يك پزشك با تجربه نياز دارند، در حالي كه برخي ديگر اين كار را نمي كنند. به عنوان مثال، در آفريقاي جنوبي لازم است كه علاوه بر اخذ مدرك LL.B، آن فرد بايد يك سال شاگردي را زير نظر يك وكيل مجرب بگذراند و بايد در وكالت پذيرفته شود تا به عنوان وكيل فعاليت كند. دارندگان مدرك LL.B بايد دو سال كارآموزي را زير نظر يك وكيل اصلي (معروف به مقالات) گذرانده باشند و هر چهار امتحان هيئت مديره را گذرانده باشند تا به عنوان "وكيل" پذيرفته شوند و خود را به عنوان وكيل معرفي كنند. تعداد كمي از حوزه هاي قضايي هنوز اجازه كارآموزي را به جاي هر نوع آموزش رسمي حقوقي مي دهند (اگرچه تعداد افرادي كه واقعاً از اين طريق وكيل مي شوند به طور فزاينده اي نادر است).

برخي از كشورها، مانند سنگاپور، هيچ شرايط پذيرشي براي مشاوره داخلي ندارند.