علاوه بر اين، در ساختار قانون اساسي، حكمي براي ارتقاي وكلا به عنوان قضات دادگاه هاي عالي و ديوان عالي كشور وجود دارد. تنها شرط اين است كه وكيل بايد ده سال در دادگاه عالي (/ها) يا در دادگاه عالي حضور داشته باشد تا واجد شرايط باشد. (ماده 217 و 124 قانون اساسي هند به ترتيب براي دادگاه هاي عالي و دادگاه عالي)
پاكستان
سطوح مختلف وكالت در پاكستان وجود دارد:
مدافع
سطح اول وكيل است كه واجد شرايط كار در دادگاه هاي ناحيه يا دادگاه هاي بدوي در استان مربوطه است. مي توان پس از گذراندن مدرك حقوق (LL.B سه ساله)، شاگردي شش ماهه زير نظر يك وكيل ارشد در اتاق خود و پس از آن براي شركت در آزمون پذيرش وكالت، شوراي وكلا استان مربوطه، واجد شرايط وكالت شد. او كه شايستگي وكالت را دارد يا ندارد و محكوم نيست. پس از قبولي در آزمون چندگزينه اي و مصاحبه شوراي وكلاي استان، شوراي وكلا پروانه حضور در محاكم را براي وي صادر مي كند.
دادگاه عالي وكالت
پس از گذراندن دو سال، وكلاي حرفه‌اي مي‌توانند براي گواهينامه/ پروانه وكالت در دادگاه عالي اقدام كنند و پس از مصاحبه، مي‌توانند براي مجوز دادگاه عالي وكالت اقدام كنند.
وكيل ديوان عالي كشور
وكيل دادگاه عالي سطح سوم است. پس از اتمام موفقيت آميز ده سال فعاليت در دادگاه هاي عالي توسط متقاضي، هيئت اعضاي شوراي وكلاي پاكستان و يك قاضي دادگاه عالي پاكستان، درخواست را بررسي مي كنند. (قبل از سال 1985 شرط تكميل موفقيت آميز تمرين پنج ساله در دادگاه هاي عالي پاكستان بود.) بيش از 50 درصد درخواست ها پس از تكميل موفقيت آميز شرايط پذيرفته مي شوند. درخواست ناموفق در يك سال مانع از درخواست مجدد داوطلب در سال قضايي بعدي نمي شود.
بالاترين سطح، دادگاه عالي وكيل دادگستري است. اين عنوان براي پاكستان معادل مشاور ملكه در بريتانيا است. پس از حداقل پانزده سال تمرين، با دعوت يا درخواست به هيئتي از قضات دادگاه عالي به رياست رئيس قاضي پاكستان، مي توان وكيل ارشد دادگاه عالي پاكستان شد. تعداد بسيار كمي درخواست پذيرفته مي شود و حتي دعوت نامه هاي كمتري نيز انجام مي شود. دادستان هاي كل معمولاً توسط دادگاه عالي در زمان قرار ملاقات به دفتر دعوت مي شوند. همچنين برخي از قضات برجسته ديوان عالي كه پس از بازنشستگي انتخاب مي‌كنند در دادگاه عالي فعاليت كنند، جايي كه هنوز واجد شرايط انجام اين كار هستند.