با توجه به شرايط ثبت نام در شوراي وكلاي ايالتي، در حالي كه تشريفات واقعي ممكن است از يك ايالت به ايالت ديگر متفاوت باشد، اما عمدتاً تضمين مي كنند كه درخواست ورشكسته / مجرمانه نبوده و به طور كلي براي انجام در دادگاه هاي هند مناسب است.
ثبت نام در شوراي وكلا همچنين به اين معني است كه دارنده مدرك حقوق به عنوان وكيل شناخته مي شود و ملزم به رعايت استاندارد رفتار و رفتار حرفه اي در هر زمان، چه در داخل و چه خارج از حرفه است. شوراي وكلا هند همچنين "قواعد رفتار" را تجويز مي كند كه بايد توسط وكلاي دادگستري در دادگاه ها در حين تعامل با موكلان و حتي غيره رعايت شود.
همه مدافعان در هند در يك سطح هستند و به عنوان آنها شناخته مي شوند. هر گونه تمايز، در صورت وجود، تنها بر اساس ارشديت انجام مي شود، كه به معناي طول مدت تمرين در وكالت است. به عنوان به رسميت شناختن عمل وكالت و تخصص در يك حوزه حقوقي، مفهوم اعطاي وضعيت وكيل ارشد وجود دارد. يك وكيل ممكن است توسط قضات دادگاه عالي (در مورد وكالتي كه در آن دادگاه عالي فعاليت مي كند) يا توسط دادگاه عالي (در مورد وكيل در دادگاه عالي) به رسميت شناخته شود. در حالي كه اعطاي وضعيت وكيل ارشد نه تنها متضمن تمايز و شهرت وكيل است، بلكه از وكيل ارشد نيز مي‌خواهد كه از استانداردهاي رفتاري بالاتر و برخي قوانين متمايز پيروي كند. همچنين، يك وكيل ارشد مجاز به تعامل مستقيم با مشتريان نيست. او فقط مي‌تواند از ساير وكيل‌ها بريف بگيرد و بر اساس جزئيات ارائه شده توسط آنها استدلال كند. از سال 2010 به بعد، يك قانون اجباري براي وكلايي كه از سال 2009-2010 بازمانده مي‌شوند، وضع مي‌شود تا در يك آزمون ارزيابي به نام AIBE (آزمون وكالت تمام هند) شركت كنند تا فردي واجد شرايط وكالت باشد و در دادگاه‌ها فعاليت كند.